วิ่งได้ที่โหล่แล้วยังไง? ในเมื่อผลสุดท้าย...ก็เข้าเส้นชัยอยู่ดี
“สุขใดไม่เท่าการมีร่างกายที่แข็งแรง” คือคำกล่าวของ คุณสมเกียรติ จินดากุล เจ้าของฉายา “คุณลุงมาราธอน” ผู้ผ่านเส้นทางมินิมาราธอนมาแล้วกว่า 1,000 รายการวันนี้คุณลุงนัดแนะให้ทางทีมงาน HappyLife มาสัมภาษณ์ที่สวนรมณีนาถ ภาพแรกที่พวกเราเห็นคือ ผู้ชายสูงอายุคนหนึ่ง กำลังวิ่งเหยาะๆ อย่างตั้งอกตั้งใจ แม้จะอายุ 75 ปี แต่คุณลุง ก็ดูแข็งแรงกระฉับกระเฉงกว่าคนวัยเดียวกันเมื่อพักจนหายเหนื่อย คุณลุงก็พร้อมบอกเล่าเรื่องราวความรักในการวิ่งให้พวกเราฟัง
ผมเริ่มวิ่งเมื่อปี 2547 ช่วงนั้นภรรยามาอบรมวิชาการ ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แล้วผมต้องรอรับเค้ากลับบ้าน ต้องรอประมาณ 2 ชั่วโมง ก็ไม่รู้จะทำอะไร เลยมาเดินเล่นที่สวนรมณีนาถ เห็นคนวิ่งกันอยู่เยอะแยะ ก็คิดว่าน่าสนใจดี ดีกว่าไปทำอย่างอื่น ซึ่งไร้ประโยชน์และเสียเงินโดย ใช่เหตุ แค่เราหาซื้อรองเท้าดีๆ ที่เหมาะกับเท้าเราสักคู่นึงก็วิ่งได้แล้ว หลังจากนั้นมาผมก็มาวิ่งที่สวนนี้แทบทุกวัน วันละประมาณ 1 ชั่วโมง เป็นอย่างนี้มา 15 ปีแล้วครับ
เส้นทางแรกของ "มาราธอน"
พอวิ่งได้สักพัก ก็ได้รู้จักกับประธานชมรมสวนรมณีนาถ เค้าก็ชวนไปวิ่งมาราธอน งานแรกที่วิ่งคือ วันที่ 13 ตุลาคม ลงวิ่งมินิมาราธอน 10.5 กิโล ที่ลานพระบรมรูปทรงม้า ตอนนั้นก็วิ่งไม่เร็วหรอกนะครับ ก็วิ่งเหยาะๆ เพราะเราน้ำหนักตัวเยอะ ถ้าเราฝืนวิ่งเร็ว ก็จะบาดเจ็บเอาได้ สู้วิ่งเรื่อยๆ แต่สุดท้ายก็วิ่งเข้าเส้นชัยในเวลา Cut Off ก็รู้สึกภูมิใจที่ทำได้ และชอบบรรยากาศของงานวิ่ง เราได้เห็นคนที่รักสุขภาพมาออกวิ่งพร้อมๆ กัน ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ ผู้สูงอายุ ได้เห็นทิวทัศน์ข้างทาง ก็มีความสุข
"ยิ่งวิ่งยิ่งสุขภาพดี สุขภาพยิ่งดี ยิ่งมีโอกาส"
เมื่อก่อนนี้ถ้าไม่สบายจะเป็นอยู่อย่างนั้น 4-5 วัน แต่เดี๋ยวนี้ พักสัก 2 วันก็หายแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่า สุขภาพดีขึ้น ไม่อ่อนเพลียง่าย หน้าตาสดชื่น ทำอะไรก็คล่องแคล่วว่องไวขึ้น ไม่เหมือนเมื่อก่อน และด้วยความที่เราแอคทีฟ กระฉับกระเฉงกว่าอายุนี่แหละ บริษัทเลยให้เราทำงานต่อ (ตำแหน่งผู้จัดการทั้วไป ของบริษัท ช. การช่าง) จริงๆ ลุงต้องเกษียณตั้งแต่อายุ 60 แล้ว แต่เค้าเห็นว่าเรายังแข็งแรง ยังทำงานได้ เค้าเลยต่ออายุงาน จนถึงตอนนี้ก็ 16 ปีแล้ว ทุกวันนี้ลุงยังออกตระเวนไปอยู่ตามไซต์ก่อสร้าง แล้วแต่โปรเจคว่าเค้าให้ไปที่ไหน
ลุงคือ "ไอดอล" ของใครหลายๆ คน
ทุกวันนี้ลุงมาวิ่งคนเดียว แต่ไม่เหงานะ เพราะมาเจอเพื่อนๆ ในสวน ทุกคนรู้จักกันเกือบหมด บางคนลุงก็ไม่รู้จักหรอก แต่เค้าก็จำลุงได้ เข้ามาทักทาย เข้ามาถ่ายรูป ลุงก็ดีใจที่ทำให้คน ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ออกมาวิ่งกัน เพราะมันทำให้สุขภาพแข็งแรงจริงๆ
ยังคงวิ่งต่อไป แม้จะเข้าเส้นชัยคนสุดท้ายอีกแล้ว
ยอมรับว่ายังไงเราก็บ๊วย แต่จะเครียดทำไม ในเมื่อสุดท้ายเราก็วิ่งเข้าเส้นชัยตามระยะเวลาที่เค้ากำหนดอยู่ดี รวมๆ ตอนนี้ลุงวิ่งมากกว่าพันสนาม ไม่เคยท้อว่ากลับไปจะเลิกวิ่งละ เพราะเรารู้ว่า วิ่งแล้วทำให้ร่างกายเราไม่เป็นโรค และตั้งใจว่าจะวิ่งต่อไปจนกว่าจะวิ่งไม่ไหว