โลก...ที่เหมือนไม่มีใครรับฟัง
ปัญหาระหว่างจิตใจที่เกิดขึ้นได้ระหว่างความสัมพันธ์

หากพูดถึงคำว่า “ความสัมพันธ์” คำนี้ไม่ได้หมายถึงเพียงคู่รักแต่รวมถึงครอบครัวด้วย เพราะทุกวันนี้พบวัยรุ่นที่ประสบกับ “โรคซึมเศร้า” เยอะมาก นอกจากความเสี่ยงทางด้านกรรมพันธุ์แล้ว ที่มาของปัญหาที่พบบ่อย คือ การอยู่กับความคาดหวังสูง ปัญหาความสัมพันธ์ (ทั้งกับเพื่อนและครอบครัว) ความนับถือตัวเองที่ไม่ดี ความรู้สึกไม่มีตัวตน การขาดทักษะการจัดการกับความเครียดและอุปสรรค หรือแม้กระทั่งสื่อที่ยิ่งเสพยิ่งทำให้รู้สึกโดดเดี่ยว ฯลฯ ทำให้หลายๆ คนเจอกับปัญหามากมาย จนเกิดช่องว่างในจิตใจและช่องว่างระหว่างกันขึ้น ซึ่งหนึ่งในปัญหาสำคัญ คือ คนเหล่านี้รู้สึกว่าไม่มีใคร “ฟัง” แม้แต่พ่อแม่ของตัวเอง


เมื่อไม่มีใครฟัง... ก็ไม่มีใครเข้าใจ

ในขณะที่พ่อแม่ทุกคน ก็บอกว่าตัวเองฟังลูกอยู่เสมอ ซึ่งสังเกตไหมว่า การฟังของเราหลายๆ ครั้งมักเป็นการฟังอย่างไม่ลึกซึ้ง แต่กลับเป็นการฟังเพื่อที่จะได้แนะนำ สั่งสอนเพียงเท่านั้น ไม่ใช่เป็นการฟังที่เข้าใจถึง “ความรู้สึกหรือความต้องการ”

ฟังผ่าน “หู” คือ ฟังที่แค่รับรู้ หรือแค่ได้ยิน

“แม่หนูเหนื่อยจังเลย”

 “สู้ๆ ลูก”



 

ฟังผ่าน “หัว” เป็นการฟังที่ใช้ “ความคิด” เพื่อการวิเคราะห์ ตัดสิน โต้แย้ง สอนทางแก้ปัญหา 

“ฟังเพื่อจะแนะนำสั่งสอน”
: แม่ วันนี้หนูสอบตกอีกละ

“แม่บอกแล้วไง เล่นเกมให้มันน้อยลง การเรียนจะได้ดีขึ้น”

“ไม่เป็นไร พ่อก็เคยสอบตก ใครๆ ก็เคยตกกันทั้งนั้นแหละ”

: เหนื่อยจังเลยแม่

“เรื่องแค่นี้เอง ถ้าแค่นี้เหนื่อย โตขึ้นจะไปทำอะไรยากๆ ได้ยังไงลูก”

ฟังผ่าน “ใจ” ฟังเพื่อ “เข้าใจ” ความรู้สึก ฟังด้วยการใช้หัวใจ

: แม่จ๋าวันนี้หนูสอบตกอีกแล้ว สบตาลูก นั่งลง สัมผัสตัว “แล้วเป็นยังไงบ้างลูก เครียดไหม”

: เหนื่อยจังเลยแม่ “อืม หนูดูเหนื่อยจริงๆ แม่อยู่ตรงนี้นะ อยากเล่าอะไรให้แม่ฟังไหม”

“ขอแม่กอดหน่อย มีอะไรเล่าให้แม่ฟังได้นะ”



 

ฟังผ่านการเข้าไปข้างในให้ถึง “ความต้องการ” ฟังเพื่อการเปลี่ยนแปลงภายใน

มนุษย์เรามีความต้องการพื้นฐานเสมอ อยากได้ความรัก ความเข้าใจ ความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่ง ถูกเห็นคุณค่า มีความสงบทางใจ ได้รับความชื่นชม ความเป็นอิสระ ฯลฯ การฟังอย่างลึกซึ้ง จะทำให้เราเข้าใจถึงความต้องการ และเมื่อเข้าใจความต้องการ ก็จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง

 “4 วิธีการเป็นผู้ฟังที่ดี"


การฟังที่ดี คือ การฟังด้วยหัวใจ

• ไม่ตัดสิน (เพราะสิ่งที่เราคิด อาจไม่ใช่สิ่งที่ใช่)
• ไม่สั่งสอน (เพราะตัวเรา ไม่ใช่ตัวเขา)
• ไม่แทรกถาม (เพราะนั่นคือสิ่งที่เราอยากรู้ ไม่ใช่เขาอยากเล่า)
• ไม่แย่งซีน (เพราะเขากำลังอยากเล่า ไม่ได้อยากฟัง)

ข้างบนเป็นตัวอย่างที่หมอเล่าให้ฟังเกี่ยวกับการฟังอย่างลึกซึ้ง “เพื่อให้ได้ยิน สิ่งที่เขาไม่ได้พูดมันออกมา” ซึ่งหากเราเปิดใจเพื่อรับฟัง จะยิ่งทำให้เราได้ยินทั้งเสียงของตัวเองในขณะพูด และยังได้ยินเสียงของคนในครอบครัวมากขึ้นด้วย จะยิ่งช่วยเสริมให้ความคิด ความรู้สึกและความสัมพันธ์ของครอบครัวเชื่อมเป็นหนึ่งเดียวกัน แล้วการเปลี่ยนแปลงจะเกิดได้ เมื่อมีใครรับฟังพวกเขาด้วยความเข้าใจจริงๆ รักกัน... ฝึกฟังกัน “อย่างลึกซึ้ง” นะคะ